Νομίζω πως ό,τι διθυραμβικό ήταν να γραφτεί για τους Godspeed You! Black Emperor, έχει γραφτεί και από εδώ και πέρα θα επαναλαμβανόμαστε όλοι. Όχι πως είναι απαραίτητα κακό βέβαια αυτό, αφού κάθε φράση που τους επαινεί είναι μια ταιριαστή φράση για αυτούς και το έργο τους. Ιδιαίτερα μάλιστα, στις αρκετά μαύρες εποχές που ζούμε, η ύπαρξη και μόνο αυτής της punk (καλά κρυμμένο αλλά εμφανέστατο στους δίσκους και τον τρόπο ζωής και λειτουργείας τους) κολεκτίβας είναι μια υπερ-απαραίτητη ευλογία. Στο Sliding μάλιστα λίγο πριν από την τελευταία -εκπληκτική για άλλη μια φορά- εμφάνισή τους στην Ελλάδα (εδώ) είχαμε κάνει και ένα αφιέρωμα που μπορείτε να διαβάσετε εδώ (1, 2, 3, 4 ). Και μεταξύ μας, όλη μέρα να γράφαμε για αυτούς και να ακούγαμε τους δίσκους τους, ποσώς θα μας χάλαγε.

Μιλώντας για δίσκους, φέτος επανήλθαν με νέα δουλειά, πάντα πιστοί στο post-rock ύφος τους (distortion, drones και όλα τα απαραίτητα), που αποτελεί ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς, ίσως το Νο1 για εμάς (αλλά ακόμα Σεπτέμβριος είναι, ας περιμένουμε λίγο…). Μπορεί πάντως να ακουστεί ως ασεβές, προσβλητικό (στη χειρότερη) και οξύμωρο (στην καλύτερη) αλλά αυτός ο απίστευτος, καταπληκτικός δίσκος με τίτλο G_d's Pee At State's End!, νομίζω πως είναι ό,τι πιο «εμπορικό» (να το γράψω, αν και προφανές; Ας το γράψω: “εμπορικό, τηρουμένων των αναλογιών”) έχουν δημιουργήσει. Και εξηγώ…

Μου δόθηκε από την πρώτη νότα η αίσθηση ότι σε κάθε βήμα, σε κάθε στροφή του δίσκου, οι GY!BE μου έδιναν…στο πιάτο, ακριβώς αυτό που ήθελα να ακούσω. Σε καμία περίπτωση δε θα χρησιμοποιούσα τη λέξη προβλέψιμοι. Απλώς, μάλλον μας έχουν συνηθίσει στην τελειότητα και πλέον μόνο αυτό περιμένουμε από αυτούς. Έτσι, όταν έπρεπε να γκαζώσουν κιθαριστικά, το έκαναν (σε πόλλά ,μάλιστα, σημεία μέσα στο δίσκο), όταν ήθελα να χαθώ στις post-rock χαοτικές διαθέσεις τους, ήταν εκεί να μου τις προσφέρουν (Governemnt Came). Όταν αποζητούσα μελωδία που να με στέλνει απευθείας στον παράδεισο, πάλι φώναζαν παρών (Job’s Lament), ενώ και στα σημεία που η μελαγχολία μου χτυπούσε την πόρτα, βρέθηκαν εκεί για να δημιουργήσουν ένα ιδανικό ηχητικό τοπίo για αυτήν (First of the Last Glaciers).

Ο G_d's Pee At State's End! πιστεύω πως για τη δεύτερη φάση της καριέρας τους (στην επιστροφή τους στη δισκογραφία μετά από 10 χρόνια), είναι η ναυαρχίδα. Είναι, παράλληλα, το καλύτερο σημείο για να ξεκινήσει να ψάχνει την μπάντα, ένας νέος ηλικιακά ακροατής, είτε ακούει rock (αλλά δεν έχει πολύ επαφή με το post rock), είτε προτιμά άλλες μουσικές και απλώς του προέκυψε η διάθεση να ψαχτεί με κάτι άλλο, όπως συνέβη σε όλους μας άλλωστε σε κάποια φάση της ζωής μας. Αποτελεί όμως και ένα σίγουρο χαρτί για αρκετούς φίλους, που μέχρι τώρα έλεγαν πως “απλά δεν αντέχω αυτό το … ατελείωτο και χαοτικό του post-rock ήχου, γενικότερα”, που κύριους εκφραστές φυσικά είχε και θα έχει για πάντα τους GY!BE. Ο συγκεκριμένος δίσκος έχει βάλει κάποια φρένο στο so called χάος τους, καθώς στα τραγούδια υπάρχει μια -κάπως- πιο στρωτή δομή που μπορεί να προσελκύσει νέους ακροατές στη μπάντα. Πάντα όμως, κύριος άξονας τους παραμένει η αδιανόητη έμπνευση, η τελειότητα!
Μόνο χαρές μας προσφέρουν αυτά τα παιδιά…! Χαρές, ενώ παράλληλα δίνουν μια μοναδική, αταλάντευτη μάχη ενάντια στο κακό που κυριαρχεί στον πλανήτη μας. Και γι’αυτό θα τους γουστάρουμε για πάντα…

"these are death-times and our side has to win".


• 2 τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: Fire At Static Valley, GOVERNMENT CAME

9/10

photos: v_era