τον περιμέναμε αυτόν τον ήλιο, περιμέναμε και τη δύση του

αυτό το golden hour έσωσε ψυχές τελικά. ανταποδίδουμε με ένα δίσκο που είναι σα να φτιάχτηκε ειδικά για αυτή τη στιγμή, εκείνα τα λίγα λεπτά που αυτή η υπόκωφη λάμψη κάθεται πάνω από τα βουνά. μετά βραδυάζει, φεύγουμε

το portrait of a soul από τον loren mazzacane connors, μάλλον τον μοναδικό άνθρωπο με τον οποίο θα ήθελα να μιλήσω για μουσική. αυτός, στη beefheart φαντασίωση, εξαφάνιση κάπου με τη γυναίκα του, ένα σπίτι, μουσική, συγγραφή, κάποιοι φίλοι έρχονται και φεύγουν, ζωάκια (υποθέτω) και σιωπή, τι άλλο

40 + χρόνια ψυχοσωματικής κιθάρας

όπως τα λέει ακριβώς ο ίδιος από κάτω:

"This started out as a portrait of a person (full of life, I think). But as it developed, I became more and more aware of the impossibility of people ever really connecting with one another. And it became a saddened self portrait of a man who is simply running out of time. The last piece is a prayer, not hopeful, or religious, but to myself, that I must be satisfied." LMC

καλό μας βράδυ,

Ακούστε

 sd

 η στήλη αυτή φιλοξενεί κείμενα που γράφτηκαν την πρόσφατη περίοδο, το μάρτιο - απρίλιο του 2020, και έχουν μεγάλη σχέση με τη συνθήκη (αυτο)περιορισμού που χαρακτήρισε αυτή την άνοιξη, καθώς μέσα σε αυτή τη συγκυρία χαρίστηκε ένας χρόνος για πιο παραγωγικές και έντονες ακροάσεις, γενικότερα μια απλή ζωή δίπλα στη μουσική μέσα στη σιωπή και την ακινησία της μέρας

η ιδέα ήταν ένα κείμενο την ημέρα για ένα δίσκο, κατηγορηματικά όχι μια κριτική, αλλά ένα κείμενο ελεύθερης ανάπτυξης, κάπου ανάμεσα στο παραλήρημα και την προσωπική πολιτισμική ανάγνωση μιας κυκλοφορίας. προτείνουμε έτσι να διαβαστεί ως ένα ασυνήθιστο ημερολόγιο

τα κείμενα αυτά φιλοξενήθηκαν πρώτη φορά στο FaceBook group albums to listen during quarantine (αυτό που λέει ο τίτλος ακριβώς), ένα ευχαριστώ λοιπόν στους διαχειριστές της σελίδας για την ιδέα και την ωραία τους προδιάθεση

από εδώ και πέρα, θα φιλοξενούνται στο sliding backwards, ενώ νέα κείμενα θα ανεβαίνουν σε άτακτες περιόδους

cover photo: v_era