Τέταρτο και τελευταίο...κύμα απαντήσεων στις 12 ερωτήσεις μας προς τις μπάντες, λίγο πριν την εμφάνιση τους στο New Long Festival 2018. Απαντήσεις από τρεις ακόμα μπάντες που θα εμφανιστούν τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, την Κυριακή 22/7. (Need, Hidden In The Basement και Breath After Coma).

Breath After Coma (Κυριακή, 22/7)

(Μας απαντά ο κιθαρίστας της μπάντας, Θοδωρής Ματθαίος)

-Πείτε μας μερικά γενικά πράγματα για τον ήχο σας, για κάποιον που μπορεί να μη σας γνωρίζει.

-Παίζουμε γκρουβαριστά ριφς, βαράμε τα τύμπανα μέχρι να πονέσουν και ενίοτε ρίχνουμε τους τόνους γιατί μας αρέσουν οι εναλλαγές.

-Τι έφερε και τι αναμένεται να προσθέσει το 2018 στην καριέρα σας σαν μπάντα;

-Έφερε απίθανα live που μας πρόσφεραν έντονα συναισθήματα και νέες φιλίες. Παίξαμε σε περισσότερο κόσμο, νιώσαμε την ανταπόκριση. Κουραστήκαμε να δουλεύουμε για τα τελευταία βίντεο μας αλλά και απολαύσαμε το αποτέλεσμα. Το 2018 αναμένεται να φέρει και άλλα live αλλά και τη δημιουργία νέου υλικού.

-Μπορείτε να ονομάσετε κάποιον μουσικό που να τον θεωρείτε βασική επιρροή στο τρόπο που μάθατε να παίζετε (ή να τραγουδάτε);

-Αν και δεν πιστεύω ότι αυτό το στοιχείο είναι υπαρκτό στο τωρινό παίξιμο, πιστεύω ότι στο DNA μου έχει παρουσία ο Chuck Schuldiner (Death). Ξεκίνησα με την κλασσική τριάδα Zeppelin, Purple, Hendrix αλλά σύντομα έμπλεξα με death και thrash. Εφηβική κατάνυξη.

-Με μία γρήγορη σκέψη και αυθόρμητα, σας έρχεται κάποιο τραγούδι ελληνικής μπάντας που θα θέλατε πολύ να είχατε γράψει εσείς; Θα «τολμούσατε» ποτέ να το διασκευάσετε;

-Vidage από Mods. Φυσικά και θα το κάναμε αν κόλλαγε. Παρόλα αυτά δε μας ενθουσιάζει το να διασκευάζουμε. Είναι πολύ δύσκολο να διασκευάσει επιτυχημένα κάποιος, διότι πολύ σπάνια αναπαράγεται η ψυχοσύνθεση του δημιουργού. Αν κάναμε κάτι τέτοιο, νομίζω θα ήταν κάποιο κομμάτι εντελώς διαφορετικού μουσικού ιδιώματος. Έτσι έχει περισσότερο ενδιαφέρον.

-Με ποιους καλλιτέχνες/μπάντες έχετε περάσει/περνάτε καλύτερα backstage; Έχετε κάποιο σκηνικό να μας περιγράψετε (που να επιτρέπεται να δημοσιοποιηθεί);

-Με τους Big Nose Attack ρίξαμε πολλά γέλια τελευταία. Τα παιδιά έχουν αυθεντικό χιούμορ. Μου έρχεται ένα σκηνικό τώρα στο μυαλό αλλά δεν το λέω. Έτσι για να ρίξω μελάνι (όσοι λένε για ροκεντρολ όργια στις μέρες μας πάντως ψεύδονται, κανένα ζεστό τσάι και μπισκότα. Έστω ένα τζίν με πάγο).

-Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που έχετε εισπράξει μπαίνοντας στον κόσμο της μουσικής (εκτός από το να παίζετε τη μουσική σας); Υπάρχει κάτι που δε σας αρέσει καθόλου, που σας προκαλεί το λιγότερο βαρεμάρα;(ελπίζω όχι οι ερωτήσεις μας).

-Το ωραιότερο είναι ότι η μουσική σε κάνει να αισθάνεσαι παιδί μέσα σε παιδότοπο με άπειρες επιλογές παιχνιδιών. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο που να προκαλεί τόσο ενθουσιασμό (εντάξει υπάρχει και το κάμα σούτρα). Βαρεμάρα προκαλεί η επιτηδευμένη μουσική. Εκείνη δηλαδή που επαναλαμβάνει επιτυχημένα μοτίβα και δεν τολμά να ριψοκινδυνεύσει σε νέα ύδατα. Δε βρίσκω το λόγο να ακούσω κάτι τέτοιο. Η τέχνη πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.

-Υπάρχει τελικά (νέα) ελληνική σκηνή; Συγκροτήματα ξεπετάγονται συνεχώς, κόσμος υπάρχει να τα στηρίξει; Υπάρχει η απαιτούμενη προβολή από τους διάφορους φορείς (ΜΜΕ, πολιτεία κλπ);

-Σκηνή υπάρχει. Είναι ένας μικρός πυρήνας μεν, αλλά ζει και βασιλεύει δε. Δεν υπάρχει mainstream υποστήριξη. Η σκηνή είναι αυτόνομη. Δεν υπάρχουν κανάλια προώθησης προς μεγαλύτερο κοινό είτε ιντερνετικά είτε ραδιοφωνικά/τηλεοπτικά. Νομίζω η όλη φάση ζει από στόμα σε στόμα, έστω και μεταφορικά (δηλαδή μέσω διαδικτυακών μέσων και όχι με φυσικό τρόπο).

Νομίζω αυτό της κάνει καλό όμως. Την αισθάνομαι αληθινή.

-Ελλάδα ή εξωτερικό, ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος που έχετε παίξει και τι θυμάστε περισσότερο από εκεί (τοπίο, κόσμος, κάποιο γεγονός);

-Στο φεστιβάλ Ζήρειας. Το μέρος είναι μαγικό. Παίζεις σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 1500 μέτρα στο χιονοδρομικό κέντρο. Το τοπίο είναι μαγικό και ο κόσμος κατασκηνώνει εκεί για τις μέρες του φεστιβάλ. Φοβερή εμπειρία. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι το παίξαμε κομάντο και πήγαμε εκεί με καλοκαιρινά και το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει τρελά. Δαγκώσαμε λίγο τα ξύλα στις κιθάρες όταν σκοτείνιασε. Αγάλματα.

-Τα social media, το internet γενικότερα, πιστεύετε ότι (πέρα από τα προφανή καλά της ενημέρωσης, της διάδοσης της μουσικής κλπ) έχει επιφέρει απομάκρυνση του μέσου ακροατή από την άμεση συναισθηματική του σύνδεση με το κομμάτι που ακούει;

-Σίγουρα η αναπαραγωγή ενός mp3 δεν μπορεί να προσεγγίσει την εμπειρία του βινυλίου. Δεν θέλω να γίνομαι γραφικός, και με ένα κινητό ακούς ένα κομμάτι και απογειώνεσαι. Απλά όπως και να το κάνουμε προκαλώ οποιονδήποτε να συγκρίνει την εμπειρία του να ακούσει το αγαπημένο του κομμάτι σε βινύλιο μέσω hifi (αν είναι και high end απογειώνεται) και σε ένα mp3 player. Στο ένα ακούς τον μουσικό μπροστά σου αν κλείσεις τα μάτια. Στο δεύτερο, ΟΚ κουνάς πόδι. Άντε και γοφό.

-Ερώτηση που ίσως να συνδέεται με την προηγούμενη. Θα διακόπτατε ποτέ ένα live επειδή ο κόσμος από κάτω μιλάει και δεν είναι “εκεί”, ή θεωρείτε ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να αντιδρά όπως θέλει (ακόμα και σε συναυλία);

-Όχι. Είσαι καλά; Ότι θέλει κάνει ο καθένας. Με όποιο τρόπο γουστάρει ας συνδεθεί μαζί μας ή όχι. Εμείς θα παίζουμε πάντως.

-Λίγα λόγια για το New Long Festival; Έχετε ξαναβρεθεί ως μπάντα, ή ως θεατές;

-Ναι έχουμε ξαναπαίξει πριν δύο χρόνια και ως θεατές. Εντάξει είναι πολύ ωραία φάση μωρέ. Είναι όλοι εκεί. Περνάς καλά. Αυτό.

-Από το live σας (στο New Long Festival) τι να περιμένει ο κόσμος, και ειδικά όσοι θα σας δουν για πρώτη φορά;

-Ενέργεια, νέα κομμάτια, παλιότερα κομμάτια, φασαρία, μελωδία, περισσότερη φασαρία. Ιδρώτα, πιασμένες γάμπες.

-Σας ευχαριστούμε πολύ, ευχόμαστε καλό live και καλές βουτιές.

-Επίσης με την ίδια σειρά. live και μετά βουτιά.

Hidden In The Basement (Κυριακή, 22/7)

(Μας απαντά ο κιθαρίστας της μπάντας, Tsav)

-Πείτε μας μερικά γενικά πράγματα για τον ήχο σας, για κάποιον που μπορεί να μη σας γνωρίζει.

-Ο ήχος μας ανήκει στο γενικότερο φάσμα του heavy rock.

-Τι έφερε και τι αναμένεται να προσθέσει το 2018 στην καριέρα σας σαν μπάντα;

-Το 2018 πρόσθεσε στο βιογραφικό μας ένα βαλκανικό tour, κάποιες live χειμερινές εμφανίσεις, το videoclip του Crown of Shame, καθώς και τη συμμετοχή μας σε πολλά καλοκαιρινά φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αλλά και από Σεπτέμβρη το πρόγραμμα συνεχίζεται δυνατά!

-Μπορείτε να ονομάσετε κάποιον μουσικό που να τον θεωρείτε βασική επιρροή στο τρόπο που μάθατε να παίζετε (ή να τραγουδάτε);

- 1.James Hetfield, Dave Murray (για κιθάρα)

2.Chris Cornell, Eddie Vedder (για φωνή)

-Με μία γρήγορη σκέψη και αυθόρμητα, σας έρχεται κάποιο τραγούδι ελληνικής μπάντας που θα θέλατε πολύ να είχατε γράψει εσείς; Θα «τολμούσατε» ποτέ να το διασκευάσετε;

-Macho Libre από Planet of Zeus. Να το διασκευάζαμε όχι, γιατί δεν είμαστε υπέρ των διασκευών.

-Με ποιους καλλιτέχνες/μπάντες έχετε περάσει/περνάτε καλύτερα backstage; Έχετε κάποιο σκηνικό να μας περιγράψετε (που να επιτρέπεται να δημοσιοποιηθεί);

-Το άραγμα στα backstage να τρως πίτσα παρέα με clutch ήταν ένα πολύ ωραίο σκηνικό που μας έχει μείνει. Επίσης φοβερά παλικάρια 1000 Mods, αλλά και Void Droid.

-Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που έχετε εισπράξει μπαίνοντας στον κόσμο της μουσικής (εκτός από το να παίζετε τη μουσική σας); Υπάρχει κάτι που δε σας αρέσει καθόλου, που σας προκαλεί το λιγότερο βαρεμάρα;(ελπίζω όχι οι ερωτήσεις μας)

-Ως μουσικοί, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει κάτι που να σε γεμίζει περισσότερο όπως όταν παίζεις μουσική. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να προκαλεί βαρεμάρα, αντιθέτως μόνο όρεξη για δημιουργία!

-Υπάρχει τελικά (νέα) ελληνική σκηνή; Συγκροτήματα ξεπετάγονται συνεχώς, κόσμος υπάρχει να τα στηρίξει; Υπάρχει η απαιτούμενη προβολή από τους διάφορους φορείς (ΜΜΕ, πολιτεία κλπ);

-Υπάρχει γενικά μια ακμή όσον αφορά την εμφάνιση νέων συγκροτημάτων, όπως και πολλών καινούριων φεστιβάλ, και ο κόσμος δείχνει να τα αγκαλιάζει και να τα υποστηρίζει.

-Ελλάδα ή εξωτερικό, ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος που έχετε παίξει και τι θυμάστε περισσότερο από εκεί (τοπίο, κόσμος, κάποιο γεγονός);

-Mountain enduro camp, Μάμαλη Βερδικούσιας, στην κορυφή του βουνού να παίζεις live, και από δίπλα πίστα motocross με τις μηχανές να κάνουν άλματα!

-Tα social media, το internet γενικότερα, πιστεύετε ότι (πέρα από τα προφανή καλά της ενημέρωσης, της διάδοσης της μουσικής κλπ) έχει επιφέρει απομάκρυνση του μέσου ακροατή από την άμεση συναισθηματική του σύνδεση με το κομμάτι που ακούει;

-Σίγουρα το ίντερνετ βοηθάει στο να διαδώσει μια μπάντα το υλικό της, το πρόβλημα που ίσως να δημιουργεί είναι ότι ο ακροατής δέχεται τόσο μεγάλο όγκο πληροφορίας που κάπου στην πορεία μπορεί να χάσει το νόημα.

-Ερώτηση που ίσως να συνδέεται με την προηγούμενη. Θα διακόπτατε ποτέ ένα live επειδή ο κόσμος από κάτω μιλάει και δεν είναι “εκεί”, ή θεωρείτε ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να αντιδρά όπως θέλει (ακόμα και σε συναυλία);

-Λίγο υπερβολικό να διακόψεις συναυλία για κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο αλλά ο καθένας έχει διαφορετικά στο μυαλό του πως να συμπεριφέρεται σε μια συναυλία.

-Λίγα λόγια για το New Long Festival; Έχετε ξαναβρεθεί ως μπάντα, ή ως θεατές;

Δεν έχουμε ξαναβρεθεί ποτέ, οπότε ανυπομονούμε γιατί έχουμε ακούσει τα καλύτερα!

-Από το live σας (στο New Long Festival) τι να περιμένει ο κόσμος, και ειδικά όσοι θα σας δουν για πρώτη φορά;

-Είμαστε μια μπάντα που τα δίνει όλα στο stage, οπότε σίγουρα να περιμένουν μια πολύ δυνατή εμφάνιση!

- Σας ευχαριστούμε πολύ, ευχόμαστε καλό live και καλές βουτιές.

Need (Κυριακή 22/7) 

(Μας απαντά η φωνή των Need, ο Jon V )

-Πείτε μας μερικά γενικά πράγματα για τον ήχο σας, για κάποιον που μπορεί να μη σας γνωρίζει.

-Είμαστε οι Need και παίζουμε κάτι που ο κόσμος χαρακτηρίζει σαν prog metal και για εμάς είναι η μουσική που θα μας άρεσε να ακούμε και σαν ακροατές.

-Τι έφερε και τι αναμένεται να προσθέσει το 2018 στην καριέρα σας σαν μπάντα;

-Το 2018 έφερε την πρώτη μας headline ελληνική περιοδεία και θα φέρει ακόμα την αντίστοιχη βαλκανική, την εμφάνισή μας στο ProgPower Europe στην Ολλανδία για πρώτη φορά και τη σύνθεση νέου υλικού για το 5ο μας album.

-Μπορείτε να ονομάσετε κάποιον μουσικό που να τον θεωρείτε βασική επιρροή στο τρόπο που μάθατε να παίζετε (ή να τραγουδάτε);

-Φωνητικά θα πω στα γρήγορα Warrel Dane, Ray Alder, John Bush, Phil Anselmo, Jon Oliva.

-Με μία γρήγορη σκέψη και αυθόρμητα, σας έρχεται κάποιο τραγούδι ελληνικής μπάντας που θα θέλατε πολύ να είχατε γράψει εσείς; Θα «τολμούσατε» ποτέ να το διασκευάσετε;

-Εύκολη απάντηση για μένα, το Weakness των Poem. Δε νομίζω ότι θα το διασκευάζαμε σαν μπάντα αλλά σκοπεύω να το χρησιμοποιήσω μελλοντικά δίπλα σε κάποια φωτιά στην παραλία, χεχε!

-Με ποιους καλλιτέχνες/μπάντες έχετε περάσει/περνάτε καλύτερα backstage; Έχετε κάποιο σκηνικό να μας περιγράψετε (που να επιτρέπεται να δημοσιοποιηθεί);

-Πάντα περνάμε φοβερά όταν παίζουμε με αδερφικές μπάντες όπως οι Poem, Tardive Dyskinesia, Mother of Millions αλλά περάσαμε φοβερά και με τους Evergrey στα 2 tour που κάναμε μαζί τους σε Ευρώπη και Αμερική μέσα στο 2017. Προσωπικά το πιο rock’n’roll σκηνικό το έχω ζήσει με τον Chris Caffery αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι που μπορώ να μοιραστώ εδώ, sorry!

-Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που έχετε εισπράξει μπαίνοντας στον κόσμο της μουσικής (εκτός από το να παίζετε τη μουσική σας); Υπάρχει κάτι που δε σας αρέσει καθόλου, που σας προκαλεί το λιγότερο βαρεμάρα;(ελπίζω όχι οι ερωτήσεις μας).

-Νομίζω όταν έρχεται κόσμος και σου λέει ότι τραγούδια σου εκφράζουν και δικά τους συναισθήματα ή τους έχουν συντροφεύσει σε διάφορες ωραίες ή δύσκολες στιγμές είναι πολύ γλυκό και ιδιαίτερο συναίσθημα σαν δημιουργός. Επίσης το ότι η μουσική σου δίνει ευκαιρία να ταξιδέψεις πολύ και να δεις μέρη που δύσκολα θα μπορούσες να δεις υπό άλλες συνθήκες. Τώρα δεν είναι βαρεμάρα ακριβώς αλλά δεν είμαι και ο μεγαλύτερος fan της πρόβας. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας και δε γίνεται διαφορετικά αλλά είναι το λιγότερο αγαπημένο μου πράγμα.

-Υπάρχει τελικά (νέα) ελληνική σκηνή; Συγκροτήματα ξεπετάγονται συνεχώς, κόσμος υπάρχει να τα στηρίξει; Υπάρχει η απαιτούμενη προβολή από τους διάφορους φορείς (ΜΜΕ, πολιτεία κλπ);
-Σκηνή υπάρχει εννοείται και θεωρώ ότι είναι πιο ζωντανή και υγιής από ποτέ. Από ΜΜΕ και πολιτεία σαφώς και δεν υπάρχει σχεδόν καμία ανάμειξη αλλά το θετικό είναι ότι υπάρχει πολύ όρεξη από τις μπάντες και πολύ εθελοντική δουλειά και αυτοοργάνωση. Είτε πρόκειται για το πως κανονίζονται τα διάφορα live και festival, είτε διάφορα site που στηρίζουν και προωθούν τις νέες μπάντες χωρίς να είναι η κανονική τους δουλειά. Καλά πάμε, βαστάτε γερά!

-Ελλάδα ή εξωτερικό, ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος που έχετε παίξει και τι θυμάστε περισσότερο από εκεί (τοπίο, κόσμος, κάποιο γεγονός);
-Δεν έχει να κάνει με φυσική ομορφιά αλλά στην Ελλάδα το πιο όμορφο live που θυμάμαι αυτή τη στιγμή από πλευράς συναισθημάτων είναι το Prog Over Athens που έγινε πέρυσι το Δεκέμβρη όπου Tardive Dyskinesia, Poem και Need ενώσαμε τις δυνάμεις μας (διαβάστε σχετικά εδώ) σε κάτι θεωρώ αρκετά πρωτόγνωρο για την ελληνική prog σκηνή και το θέαμα ενός γεμάτου Piraeus Academy μόνο αδιάφορους δεν μπορούσε να μας αφήσει. Στο εξωτερικό το venue που μου έρχεται με τη μία σαν ιδιαιτερότητά του τοπίου είναι το Gas Monkey στο Dallas όπου το venue είναι στην ουσία open air με ένα μικρό ποταμάκι να περνάει πίσω από το stage. Μαγικό!

-Τα social media, το internet γενικότερα, πιστεύετε ότι (πέρα από τα προφανή καλά της ενημέρωσης, της διάδοσης της μουσικής κλπ) έχει επιφέρει απομάκρυνση του μέσου ακροατή από την άμεση συναισθηματική του σύνδεση με το κομμάτι που ακούει;

-Όχι απαραίτητα. Αν κάποιος έχει χρόνο να επενδύσει στη μουσική που ακούει και αυτή του μιλήσει στην καρδιά τότε το συναισθηματικό δέσιμο θα υπάρξει είτε ακούει το τραγούδι από το cd είτε από το spotify.

-Ερώτηση που ίσως να συνδέεται με την προηγούμενη. Θα διακόπτατε ποτέ ένα live επειδή ο κόσμος από κάτω μιλάει και δεν είναι “εκεί”, ή θεωρείτε ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να αντιδρά όπως θέλει (ακόμα και σε συναυλία);

-Θεωρώ ότι σε ένα live είναι η δουλειά σου να κερδίσεις το κοινό και να το φέρεις να αντιδράσει με τον τρόπο που επιθυμείς σαν καλλιτέχνης. Αν αυτό δε συμβεί μπορεί είτε να μην τους ενδιαφέρει η μουσική σου ή να είσαι σε κακή μέρα και να μην μπορείς να μεταδόσεις αυτό που θέλεις να πεις μέσω της μουσικής σου. Θεωρώ όπως κ να'χει ότι μέσα σε ορισμένα πλαίσια κοινής ευγένειας (πχ. Είναι αγένεια να φωνάζεις κ να μιλάς δυνατά όταν η μπάντα παίζει ένα πολύ ήρεμο και συναισθηματικό κομμάτι ειδικά σε μικρά venues) ο καθένας μπορεί να αντιδρά όπως θέλει.

-Λίγα λόγια για το New Long Festival; Έχετε ξαναβρεθεί ως μπάντα, ή ως θεατές;

-Σαν μπάντα θα είναι η τρίτη φορά που θα συμμετάσχουμε και σαν θεατής για μένα θα είναι η δέκατη αν δεν έχω χάσει το μέτρημα. Το αγαπώ πολύ αυτό το festival, είναι μέρος της καλοκαιρινής metal ιεροτελεστίας για 'μένα πια. Η απόλυτη underground metal σύναξη.

-Από το live σας (στο New Long Festival) τι να περιμένει ο κόσμος, και ειδικά όσοι θα σας δουν για πρώτη φορά;

-Όπως πάντα το 200% των δυνάμεών μας, μπόλικο ιδρώτα και μερικά κάπως περίπλοκα heavy metal άσματα.

- Σας ευχαριστούμε πολύ, ευχόμαστε καλό live και καλές βουτιές.

-Ευχαριστούμε κι εμείς πολύ!

Εδώ κάπου τελειώνουν οι συνεντεύξεις με τις μπάντες. Ελπίζουμε να προλάβατε να τις διαβάσετε όλες, γιατί πραγματικά σε κάθε μία από τις 12 ερωτήσεις, κάθε μπάντα έδινε και μια άλλη διάσταση, μια άλλη πληροφορία, μία άλλη οπτική. Πάμε για αυτό που όλοι γουστάρουμε πάνω απ'όλα τώρα!

Φύγαμε για Νέα Μάκρη και New Long Festival 2018 (21-22/7)!