UNDERWORLD live @ Metropolis, Montreal 2009 UNDERWORLD live @ Metropolis, Montreal 2009 v_era

Underworld LIVE @ Metropolis, Montreal, 12/8/2009

Τετάρτη, 10 Μαΐου 2017 19:33
Γράφτηκε από:

Απωθημένο μιάς ζωής...check!

Μόντρεαλ, Καναδάς. Έτος 2009. Τα εισιτήρια κλεισμένα από μήνες, ίσως από…πάντα. Επιτέλους θα έβλεπα τους εφηβικούς μου ήρωες, τους Underworld και η μόνη λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει το πώς βίωνα το γεγονός είναι “ανατριχίλα”. Σε μια συμπαντική συνομωσία θα βρισκόμασταν τις ίδιες μέρες, εγώ και αυτοί, σε μια πανέμορφη μεν, μακρινή δε, πόλη της Βόρειας Αμερικής. Δε γινόταν να μην εκμεταλλευτώ τη συγκυρία, θα ήταν αφύσικο. Η προηγούμενη απόπειρα να τους δω είχε στεφθεί από παταγώδη αποτυχία. Κάποιοι είχαν προτιμήσει να κάψουν αυτοκίνητα και να πετάξουν τούβλα στο κεφάλι του Hyde, βάζοντας ταφόπλακα και στη συγκεκριμένη συναυλία (EJEKT 2007) αλλά και στην όποια πιθανότητα να τους ξαναβλέπαμε ποτέ στην Ελλάδα.

Underworld Monreal 2009 03

Στο venue η παρέα μας βρέθηκε από νωρίς. Ήθελα να το ζήσω σε όλη του τη διάσταση. Το Metropolis είναι από τα ιστορικότερα liveαδικα παγκοσμίως. Το κτίριο χτίστηκε το 1884 (!!) και ανακαινίστηκε το 1930. Θα έλεγα πως μοιάζει πολύ με το Ρόδον, (το 2009 άλλωστε ήταν ακόμα φρέσκες οι μνήμες από αυτό) με τη διαφορά ότι στο βάθος μακριά από τη σκηνή και καθώς μπαίνεις στο χώρο σε υποδέχεται ένας μεγάλος χώρος στον οποίο μπορείς να κάτσεις στο bar και να πίνεις το ποτό σου ενώ παρακολουθείς -από απόσταση- ότι γίνεται στη σκηνή.
Το συγκρότημα (οι Carl Hyde και Rick Smith μαζί με τους συνεργάτες τους που θα τους βοηθούσαν στα διάφορα “μπλιμπλίκια”) έκανε την εμφάνιση του λίγο μετά την αποχώρηση του Damian Lazarus που για να είμαι ειλικρινής, 8 χρόνια μετά που γράφονται αυτές οι γραμμές, δε θυμόμουν καν ότι είδα. Φυσικά και ο λόγος είναι ότι όλη η προσοχή μου, η καρδιά και η ψυχή μου, ήταν στραμμένα στους μεγάλους Underworld και όχι σε οτιδήποτε άλλο.

Underworld Montreal 2009 02

Με την εμφάνιση τους στη σκηνή, το κατάμεστο Metropolis τους υποδέχθηκε με ουρλιαχτά και απίστευτο θόρυβο. Ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που η μπάντα επισκεπτόταν την πόλη στην έως τότε (25ετή) καριέρα της. Πραγματικά νομίζω πως ούτε οι Smith και Hyde, που έτσι κι αλλιώς είχαν φτιάξει ένα καλοστημένο dance/rave party, δεν περίμεναν τέτοια υποδοχή. Βέβαια, εκεί ήταν Montreal! Η πιο ζωντανή και “μουσική” πόλη του Καναδά και μια από τις καλλιτεχνικά σημαντικότερες ολόκληρης της Αμερικανικής ηπείρου.
Το set περιελάμβανε όλα όσα θα περίμενε κάνεις. Ξεκίνησαν κάπως χαλαρά με το Beautiful Burnout αλλά η εκτόξευση ήρθε άμεσα με το επικό, χορευτικότατο, διονυσιακό Cowgirl / Rez. Τέτοιο χαμό δεν είχα ξαναζήσει σε συναυλία και ενδεχομένως δε θα αισθανθώ ποτέ. Πολλές φορές βέβαια η προσμονή και η λαχτάρα να ζήσεις κάτι, το μεγαλοποιεί στα μάτια και το μυαλό σου, αλλά οκ, this was not the case! Ο κόσμος είχε έρθει για να το ζήσει στο μέγιστο και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία. Ούτε κουβεντούλα, ούτε κινητά ούτε καν χρόνος για ποτό στο χέρι.
Ο χορός και ο πανικός συνεχίστηκαν με κομματάρες. Ο Hyde ανεβοκατέβαινε από την αρένα στη σκηνή, γύριζε συχνά το μικρόφωνο προς τον κόσμο, ενώ και όταν βρισκόταν πάνω σε αυτήν, δεν έμενε ήσυχος. Σκαρφάλωνε σε σκαλωσιές, γύρναγε σε όλα τα μήκη και πλάτη της σκηνής, άλλαζε ρούχα και γενικά έδινε ανεπανάληπτο show. Σου έδινε την εντύπωση ότι ήταν ένας από τον κόσμο και σε έκανε να θες να χορέψεις, να τραγουδήσεις και να ιδρώσεις περισσότερο.
Ο καημένος ο Smith, φυσικά θα ήθελε να κάνει το ίδιο, αλλά κάποιος έπρεπε να παίζει και με τα τεράστια synths και τους υπολογιστές που κάλυπταν μεγάλο μέρος της σκηνής. Pearl’s Girl και King Of Snake ήταν φυσικά τα κορυφαία κομμάτια από μια αλληλουχία ξεσηκωτικών επιλογών και τα πόδια πλέον δεν πάταγαν στο έδαφος. 2000-2500 εκστασιασμένοι οπαδοί των Underworld, ζούσαμε το όνειρο μας
.

Undeworld Montreal 2009 04

Με ένα μικρό πέρασμα -δυο κομματιών- μας παρουσίασαν μικρό δείγμα από τη μελλοντική-τότε-δουλειά τους. Scribble και Between Stars θα κυκλοφορούσαν μέσα στο επερχόμενο Barking (2010) και φυσικά άρεσαν πολύ.
Όμως το clue δε θα μπορούσε να λείψει. Born Slippy. Nuxx, λίγο πριν το τέλος και βρεθήκαμε όλοι στον παράδεισο. Τεράστιες λευκές μπάλες έπεσαν από την οροφή και καθ’όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, ο χορός, το τραγούδι από το κοινό, και το παιχνίδι με τις μπάλες συνδυασμένο με τόνους glittering κομφετί, έφτιαχνε μαγική ατμόσφαιρα. Και να μην ήσουν υπό την επίρρεια, το σκηνικό σε έκανε να αίσθάνεσαι μια μαγική ζαλάδα!
Το encore, με Moaner και Jumbo επιβεβλημένο αλλά νομίζω πως βρήκε τους πάντες κατάκοπους και αλάλους απ’όσα είχαν ζήσει νωρίτερα. Ο χορός και οι κραυγές αποθέωσης δε σταμάτησαν ούτε τότε φυσικά. Όσο το σκέφτομαι, μάλλον ακόμα δεν έχω σταματήσει να χορέυω και να τραγουδάω : “Everything, everything / Everything, everything / I'm invisible and a razor of love / Why don't you call me? / I feel like flying in too”. Τυχεροί όσοι ζήσαμε εκείνη τη βραδιά αλλά και όσοι είδαν ή θα δουν στο μέλλον αυτή την απίστευτη μπάντα ζωντανά. Μεγάλη ευχή να μπορέσουμε να τους απολαύσουμε ξανά κάποτε.
Δείτε video από την φοβερή βραδιά:


Φωτογραφίες/βίντεο από αρχαίο κινητό και camera: v_era