H φράση που συνεχώς στροβίλιζε στο μυαλό μου, φεύγοντας από το live των The Dandy Warhols την περασμένη Τετάρτη, ήταν: “τους παραδέχομαι, μπράβο τους”. Αυτή ήταν πιθανότατα η κυρίαρχη σκέψη όσων αποφάσισαν να βρεθούν κάπου στα μέσα της εθνικής οδού (Universe) καθημερινή, καλοκαιριάτικα και με τον ουρανό στο βάθος να μαυρίζει από τη φωτιά στον Ωρωπό. Μαζί με ένα συναίσθημα αναπόλησης αλλά και ικανοποίησης.
Ας πιάσουμε όμως από την αρχή το νήμα όσων συνέβησαν στο mini festival, γιατί για τέτοιο επρόκειτο τελικά, με δύο διεθνείς μπάντες και μία ελληνική (με διεθνή όμως προσανατολισμό).

Στο μυαλό μου οι The Callas είναι μια από τις ελληνικές μπάντες με διεθνές εκτόπισμα. Θες επειδή σχεδόν όλα όσα έκαναν συνθετικά αποπνέουν (στα αυτιά μου έστω) πολλά στοιχεία από τις βρετανικές/αμερικάνικες, κατά κύριο λόγο, μπάντες που μου αρέσουν ή ίσως και γιατί πριν πολλά χρόνια που βρέθηκα στο μεγαλύτερο και γνωστότερο δισκάδικο του Manchester, «κόλλησα» με το ότι ο μόνος ελληνικός δίσκος που βρήκα ήταν το “Am I Vertical?”.
Στο live της Τετάρτης, είχαν τον άχαρο, σχετικά, ρόλο να ανοίξουν τη βραδιά. Είπα «σχετικά» γιατί ναι μεν βγήκαν πρώτοι, όμως ο κόσμος ήταν ήδη μπόλικος. Sold Out μπορεί να μην έγινε ποτέ όμως το κοινό ήταν ζεστό και ήταν εγκαίρως στη θέση του. Ακούσαμε πολλές από τις indie/post punk κομματάρες που έχουν γράψει αλλά και μερικά τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο τους, που είναι με ελληνικό στίχο και οφείλω να παραδεχτώ πως δεν είναι του γούστου μου ιδιαίτερα. Κάτι δε μου κολλάει συνήθως με τα ελληνικά, το μουσικό κομμάτι του δίσκου πάντως είναι μια χαρά.
Πολλές οι ωραίες κιθαριστικές στιγμές στο set, πολλά τα σημεία όπου τα ντραμς τα έδιναν όλα και πολύ το χειροκρότημα για μία από τις πιο τίμιες εγχώριες indie μπάντες των τελευταίων 20 χρόνων. Στο τέλος, αφιέρωσαν το υπέροχο, ρυθμικό και ξεσηκωτικό East Beat στην Παλαιστίνη και σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους (δείτε το video παρακάτω). Οι The Callas είναι μια μπάντα που αξίζει “every penny” που μπορεί να δώσεις για να τη δεις live.

The Callas Set List
Hate You Love You
Όλα παίρνουν φωτιά
Disaster
Πλύση Στομάχου
Είμαι ένα ξενοδοχείο
Lipstick
Παγκράτι, Βράδυ
ΑΓΜΣΟΥΡΕΜΛΚ
East Beat.

Η συνέχεια ήρθε γρήγορα με την τριάδα από το Detroit, αυτή με το περίεργο όνομα Sisters Of Your Sunshine Vapor και τα ψυχεδελικά τους, ως επι το πλείστον, ταξίδια. Τόσο στο κομμάτι των φωνητικών όσο και στο μελωδικό μέρος, φέρνουν αρκετά στο ύφος των The Black Angels και η βασική τους διαφορά είναι ότι η δομή των κομματιών τους φέρνει περισσότερο σε post rock ενώ και το μπάσο τους είναι πιο κυρίαρχο σε σχέση με τους Angels, όπου η κιθάρα έχει τον πρώτο λόγο.

Ενώ ήταν αρκετά καλοί, νομίζω πως δεν τους βοήθησε ο ήχος να κατακτήσουν πλήρως το κοινό. Δεν ξέρω αν έφταιγαν αυτοί σε κάτι, αν ο χώρος δεν ήταν κατάλληλος για τόσο fuzz και μπάσο ή οτιδήποτε άλλο, πάντως υπήρξε θεματάκι, τουλάχιστον μπροστά στο κάγκελο, στην πρώτη γραμμή, που βρισκόμουν εγώ. Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος νομίζω πως το χάρηκε αρκετά, κάτι που έδειχνε και το χειροκρότημα στο τέλος κάθε τραγουδιού. Ακούσαμε κομμάτια από μεγάλο μέρος της σχεδόν εικοσαετούς πορείας τους, τρία εκ των οποίων βρίσκονται στον τελευταίο τους δίσκο, Nocturnal Train To Mars (2024), με κορυφαίο το δυναμικό Suck upon the Living. Σίγουρα είναι μια μπάντα που θα ήθελα να ξαναδώ.

Sisters of Your Sunshine Vapor Set List
Sweet Girl Insanity
Die Die Die
Suck Upon The Living
Crystal Cup
Walk Of Sobriety
Howlers On The Room
Night Crawler
Black Mind

Πλέον είχε έρθει η ώρα να δω τους νεανικούς μου ήρωες. Τους Dandys τους είχα παρατήσει (κάκιστα όπως αποδείχτηκε) για κάμποσα χρόνια και απ’ότι κατάλαβα από συζητήσεις στο χώρο, δεν ήμουν ο μόνος. Συνάντησα αρκετό κόσμο που είχε να τους δει από ένα live στο Λυκαβηττό κάπου το 2003. 22 χρόνια είναι αυτά…!
Αν θυμάμαι σωστά και μπορώ να θέσω κατάλληλα μέτρα σύγκρισης πάντως (γιατί, ήταν…άλλοι αυτοί τότε αλλά ήμουν άλλος και εγώ), αυτή τη φορά μου φάνηκαν πολύ πιο ενεργοί στη σκηνή, πολύ πιο επαγγελματίες σε αυτό που έκαναν. Και πως να μην είναι βέβαια, αφού όλα αυτά τα χρόνια πορείας, έχουν «γράψει» πάνω τους, άλλωστε έχουν ζήσει τα πάντα. Την απόλυτη άνοδο και καταξίωση μέχρι τα mid zeros αλλά και την αξιοπρεπέστατη σταθερότητα (όχι, δε θα πω «πτώση») που ακολούθησε.

Η τετράδα από το Portland (μία από τις λίγες μπάντες με σταθερά μέλη καθ’όλη την πολυετή ύπαρξη τους), ανέβηκε στην μεγάλη είναι η αλήθεια, σκηνή του Universe και αμέσως αποθεώθηκε από τους κάτι λιγότερο από 2000 φίλους τους. Το set, έτσι όπως το κατάλαβα εγώ τουλάχιστον, χωρίστηκε σε 2 μέρη. To χαμό, την ψυχεδέλεια και το χαοτικό/space κομμάτι στο πρώτο μέρος και σιγά-σιγά όσο πηγαίναμε προς το τέλος εμφανίζονταν τα hits. Άκουσα πολλές απόψεις… προτίμησης, προσωπικά πάντως καταχάρηκα στο πρώτο μέρος και ομολογώ πως βαρέθηκα ελαφρώς στο δεύτερο, παρά το γεγονός ότι αν και κάμποσα από τα hits τους έγιναν όντως «μαϊντανοί», δεν παύουν να είναι κομματάρες.

Το πρώτο κομμάτι του set ήταν μαγικό πάντως. Χαοτικό, ψυχεδελικό/space και fuzzαριστό και με πολλά σημεία τζαμαρίσματος και…χασίματος στη μουσική (και ας μη βοηθούσε γενικώς ο ήχος ο οποίος ήταν κακός σε όλες τις μπάντες, κάπως βελτιωμένος όμως στους Dandys). Ό,τι ακριβώς θέλω να ζω σε ένα live μου το προσέφεραν απλόχερα ο Courtney Taylor-Taylor και η φοβερή παρέα του. Ακούσαμε και το αγαπημένο μου όλης της καριέρας τους, το I Love You και συνειδητοποίησα πως τόσα χρόνια μετά μου φέρνει το ίδιο ρίγος. Θα το ήθελα βέβαια στην πιο μεγάλη σε διάρκεια εκδοχή του, βασικά ακόμα εκεί να ήμασταν και να το ακούγαμε…

Χρειάστηκαν πάντως και τα hitακια στο τέλος, Godless, Get off, Bohemian Like You, Boys Better γιατί τα καταχάρηκε και τραγούδησε όλος ο κόσμος, δημιουργώντας πολύ ωραία η ατμόσφαιρα.
H ατμόσφαιρα έγινε ακόμα καλύτερη όταν μας αποχαιρέτησε η μπάντα (ένα encore-ακι το θέλαμε μεταξύ μας…) και έμεινε στη σκηνή μόνο η Zia McCabe η οποία πραγματικά καθ’όλο το live ήταν όλα τα λεφτά. Έπαιζε 2-3 όργανα, χόρευε, ξεσήκωνε τον κόσμο, μέχρι και ένα μπουκάλι νερό έδωσε σε κάποιους που από τον πολύ χορό, φάνηκε να το έχουν ανάγκη. Η Zia λοιπόν, στο τέλος, μας ευχαρίστησε όλους ιδιαίτερα, την Ελλάδα ιδιαίτερα γιατί όπως είπε: “εσείς, το κοινό της Ελλάδας, παίξατε πολύ σημαντικό ρόλο στο να γίνουμε τόσο μεγάλοι στα τέλη 90’s και στα 00’s και εμείς το εκτιμάμε πολύ και προσπαθούμε να σας το επιστρέφουμε”. Oπως τα είπε είναι τα πράγματα, γι’αυτό και την επόμενη φορά που θα έρθουν, πάλι εκεί θα είμαστε!

Τhe Dandys Still Rule OK!

The Dandy Warhols Set List
Ride
Best Friend
TV Theme Song
Summer Of Hate
Plan A
Be Alright
I Love You
Problem
Search Party
We Used to be Friends
Styggo
Mohammed
Godless
Get Off
Bohemian Like You
Pete International Airport/Boys Better.

Photos/videos: v_era