Αύγουστος 2008, Κοπεγχάγη… Στο χέρι μας εισιτήρια κλεισμένα μήνες πριν για το Beatday Festival 08, με κύριο σκοπό να δούμε μια από τις μεγαλύτερες μπάντες της εποχής μας, που δυστυχώς δεν είχαμε καταφέρει να απολαύσουμε το 2003 στην Αθήνα: τους Sigur Ros. Η ευκαιρία μοναδική. Είχε ήδη περάσει αρκετός καιρός από την επίσκεψη τους στην χώρα μας και η επάνοδος τους έμοιαζε μάλλον απίθανη σε σύντομο χρονικό διάστημα, η μετέπειτα πορεία τους απέδειξε δε, ότι το 2008 βρίσκονταν στην καλύτερη τους φάση. Χρονικά βρισκόμαστε πριν το «διάλειμμα» της καριέρας τους -το οποίο δε γνωρίζαμε αν θα έφερνε το οριστικό τέλος- και πριν τη solo μουσική ενασχόληση του Jonsi. Σε όλα αυτά υπήρχε και κάτι άλλο που έκανε ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα την συνάντηση με το σημαντικό αυτό συγκρότημα: να βλέπεις μια μπάντα του Βορρά να παίζει σε σκανδιναβικό περιβάλλον (χώρος, κοινό, ατμόσφαιρα).
Ο Jonsi και η παρέα του θα εμφανιζόταν ως κύριο όνομα της βραδιάς ενός διήμερου φεστιβάλ, που λάμβανε χώρα ουσιαστικά εντός του αστικού ιστού της Κοπεγχάγης, δίπλα στη θάλασσα (Docken Nordhavn) σε ένα σημείο με πρόσβαση σχετικά εύκολη, πράγμα που βοήθησε τον καλοστημένο χώρο να γεμίσει ασφυκτικά. Αστικά λεωφορεία και στρατιές ποδηλάτων έφταναν στο χώρο του event από νωρίς.
Ο αυγουστιάτικος ήλιος του βορρά άργησε να δύσει και η ώρα μέχρι ν’ανάψουν οι φωτεινές λευκές μπάλες του θεατρικού σκηνικού και να εμφανιστούν οι Sigur Ros πέρασε πολύ ευχάριστα. Παρέα άλλωστε μας κράτησαν αρκετά αγαπημένα συγκροτήματα (όπως οι Mercury Rev, επίσης στα καλύτερα τους), ενδιαφέροντα ποτά (Δανέζικη μπύρα - εγγύηση) και εδέσματα (σαν το σκανδιναβικό street food... δεν υπάρχει).
Το τι μας επεφύλασσαν οι Ισλανδοί για εκείνο το βράδυ, δύσκολα κάποιος θα μπορούσε να το έχει φανταστεί. Ναι, μπορεί ο δίσκος που προωθούσαν εκείνη τη χρονιά (Með suð í eyrum við spilum endalaust) να ήταν μακράν ο πιο φωτεινός της μέχρι τότε καριέρας τους, όμως όλοι σίγουρα περίμεναν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, έστω με λίγες λάμψεις προερχόμενες από το φρέσκο υλικό της χρονιάς εκείνης. Αντ’ αυτού, ένα πολύχρωμο, ολοζώντανο και ξέφρενο πάρτι στήθηκε από τους σκοτεινούς post-rockers που ανέβηκαν με «άγριες» διαθέσεις στη σκηνή.
Καπέλα, φτερά, κουστούμια και μια χορωδία ντυμένη στα λευκά συνόδευαν τον Jonsi, που, όταν δεν καθήλωνε το κοινό λιώνοντας το ένα δοξάρι μετά το άλλο πάνω στην ηλεκτρική κιθάρα του, έκανε τους πάντες να χορεύουν και να τραγουδούν κάτω από βροχή από πολύχρωμο κονφετί. Ο Hólm στο μπάσο συνόδευε καταπληκτικά με το μοναδικό παίξιμο αλλά και το ιδιαίτερο στυλ του ενώ οι Dýrason στα τύμπανα και Sveinsson στα πλήκτρα τα έδιναν όλα επί σκηνής.
Και αν τα παλαμάκια που «έπαιζαν» μεταξύ τους τα μέλη της χορωδίας καθ’ολη τη διάρκεια του Gobbledigook σε έκαναν να αναρωτιέσαι αν βρισκόσουν σε παιδικό party, η ανατριχιαστική εκτέλεση πολλών κομματιών, όπως του #untitled8, σου υπενθύμιζε ότι όντως βλέπεις μια από τις μεγαλύτερες rock μπάντες του πλανήτη.
Σίγουρα, ό,τι περιέγραψα δεν το λες με τίποτα post rock/μελαγχολικό σκηνικό. Σίγουρα δε το χαρακτηρίζεις σκηνικό “Sigur Ros” και σαφώς δε μοιάζει να πολυκολλάει με τη γλυκύτητα της πατρίδας τους, που όμως κουβαλάει και μία μουντάδα, ούτε βέβαια και της Δανίας που μας φιλοξενούσε. Όμως εκείνο το βράδυ οι Ισλανδοί απέδειξαν ότι κρύβουν απίστευτη ενέργεια μέσα τους και είναι ικανοί να συμπαρασύρουν το κοινό τους στο απίστευτο ταξίδι της μουσικής τους, κάνοντας το ακόμα και να τραγουδά σε μια γλώσσα που οι ίδιοι επινόησαν.
Το να σου μείνει μια συναυλία για πάντα χαραγμένη στη μνήμη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Η απόδοση και το κέφι της μπάντας, η διάθεση του κοινού, ο χώρος, ο ήχος, ακόμα και ο καιρός. Εκείνο το βράδυ όλα συνετέλεσαν στο να δούμε ένα μοναδικό υπερθέαμα που μας άφησε άφωνους και εκστασιασμένους. Όλα δείχνουν πως κάτι αντίστοιχο θα ξαναζήσουμε σε λίγες μέρες στην Αθήνα.
Δείτε ένα video-ενθύμιο από την φοβερή βραδιά, (credits to v_era):
photos: v_era
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο soundgaze.gr (πατήστε εδώ)
