το beyond the black rainbow είναι το original score της ομώνυμης ταινίας και όπως κάθε original score που σέβεται τον εαυτό του εξελίσσεται σε κάτι αυτόφωτο και είναι σα να καταλαμβάνει το εκτόπισμα της ίδιας της ταινίας

η ταινία του panos kosmatos (ο οποίος επέστρεψε με το mandy το 2018 και είναι γιος του σκηνοθέτη george p. kosmatos που χάρισε στην ανθρωπότητα το δεύτερο rambo) περιγράφει την προσπάθεια μιας γυναίκας να διαφύγει από ένα σκιώδες new age ερευνητικό κέντρο, όπου επιχειρείται η χημική συμφιλίωση μεταξύ επιστήμης και πνευματικότητας, στο δρόμο προς την κατάκτηση της ατέρμονης ευτυχίας. αυτό και αν είναι δυστοπία

μην έχοντας δει την ταινία, δεν έχει σημασία να επεκταθούμε στις λεπτομέρειες της υπόθεσης (αξίζει να πούμε μόνο πως έχει κερδίσει παραλληλισμούς με το solaris του andrey tarkovsky και το enter the void του gaspar noé), έχει όμως σημασία να αναφέρουμε ποιο ήταν το πρώτο δάγκωμα που οδήγησε στη γέννηση της, καθώς ο panos kosmatos ήθελε να αποτίσει ένα φόρο τιμής στο απαγορευμένο τμήμα του video club (όχι αυτό που ξέρουμε όλοι, το άλλο) των παιδικών του χρόνων, τα ράφια με τις VHS ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. καθώς του είχε απαγορευτεί εμφατικά να δει τέτοιες ταινίες, πέρναγε ώρες κοιτάζοντας αυτά τα αινιγματικά κουτιά και φτιάχνοντας τις δικές του ιστορίες με βάση τους τίτλους, τις συνόψεις και τις εικόνες που έβλεπε. οι σπόροι από αυτές τις επιτόπιες εκτυφλωτικές σκηνοθεσίες ενός παιδικού νου έμειναν μαζί του και κάποιοι από αυτοί, ύστερα από έτη φωτός ανθρώπινης ζωής, συνέκλιναν στο beyond the black rainbow, δίνοντας τον τόνο για τον headfuck sci-fi horror thriller χαρακτήρα που φαίνεται να έχει η ταινία. και τώρα πείτε μου εάν αυτό ήταν σωστό παιδαγωγικά

αυτή η εμμονή οδηγεί και στην καρδιά της μουσικής που υπέγραψε ο sinoia caves για την ταινία. σαν πνευματικό σιαμαίο, ο sinoia caves (κατά κόσμον jeremy schmidt, υπεύθυνος για τα πλήκτρα στους υποδειγματικούς black mountain) σκάλισε ένα soundtrack που βουτάει στον παράλληλο ηχητικό κόσμο της κατεξοχήν VHS φαντασίωσης. cosmic synths, kosmische sequencers, ο επιθετικός ψευδοφουτουριστικός ήχος του john carpenter, οι popol vuh του aguirre, the wrath of god, οι tangerine dream, τα arpeggios του giorgo moroder, όλα ευθυγραμμίζονται εκπληκτικά σε ένα album (γιατί πλέον μπορούμε να το ονομάσουμε αυτόνομα album), το οποίο ηλεκτροδοτεί τελικά και δικές μας αναλαμπές, έστω ομιχλώδεις, από τα παλιά και προοδευτικά soundtracks που συναντήσαμε στις κλασικές sci-fi ταινίες της ευρύτερης παιδικής μας μοναχικότητας

album ισχυρό, αλλά όχι επεκτατικό, ουσιαστικά απολαυστικό ως σύνθεση και βάθος κινηματογραφικού θέματος, αλλά και πέρα από την απόλαυση, καθώς υπάρχει μια οριακή ποιότητα στη μουσική του sinoia caves, η οποία σε πλησιάζει επικίνδυνα κοντά σε πρωτογενείς εικόνες από το βάθος του υποθαλάμου σου, σε ένα τελετουργικό χορό τρόμου που δεν είσαι σίγουρος αν τον έχεις συναντήσει σε ταινία ή υπήρχε απλά πάντα μέσα σου ως αρχετυπική εικόνα. αλλά υποθέτω η απόλαυση τελικά είναι αυτή και μόνο αυτή
διαρκεί κάτι λιγότερο από 39 λεπτά. για να φανερωθούν στην εντέλεια τους όλα τα επίπεδα του ήχου, νομίζω πρέπει ναακουστεί δυνατά, αν πατήσετε το link, δώστε του αυτήν την ευκαιρία. εγώ το βάζω άλλη μια πριν έρθει το σκοτάδι

Ακούστε:

sd

η στήλη αυτή φιλοξενεί κείμενα που γράφτηκαν την πρόσφατη περίοδο, το μάρτιο - απρίλιο του 2020, και έχουν μεγάλη σχέση με τη συνθήκη (αυτο)περιορισμού που χαρακτήρισε αυτή την άνοιξη, καθώς μέσα σε αυτή τη συγκυρία χαρίστηκε ένας χρόνος για πιο παραγωγικές και έντονες ακροάσεις, γενικότερα μια απλή ζωή δίπλα στη μουσική μέσα στη σιωπή και την ακινησία της μέρας

η ιδέα ήταν ένα κείμενο την ημέρα για ένα δίσκο, κατηγορηματικά όχι μια κριτική, αλλά ένα κείμενο ελεύθερης ανάπτυξης, κάπου ανάμεσα στο παραλήρημα και την προσωπική πολιτισμική ανάγνωση μιας κυκλοφορίας. προτείνουμε έτσι να διαβαστεί ως ένα ασυνήθιστο ημερολόγιο

τα κείμενα αυτά φιλοξενήθηκαν πρώτη φορά στο FaceBook group albums to listen during quarantine (αυτό που λέει ο τίτλος ακριβώς), ένα ευχαριστώ λοιπόν στους διαχειριστές της σελίδας για την ιδέα και την ωραία τους προδιάθεση

από εδώ και πέρα, θα φιλοξενούνται στο sliding backwards, ενώ νέα κείμενα θα ανεβαίνουν σε άτακτες περιόδους
cover photo: v_era