"We are trapped in the belly of this horrible machine, and the machine is bleeding to death".
Με αυτά τα λόγια ξεκινά ο πρώτος δίσκος των Godspeed You! Black Emperor, F♯ A♯ ∞, ένας από τους παρθενικούς δίσκους αυτού που μετέπειτα ονομάσαμε post rock. Η επίδρασή του στη μουσική ήταν τεράστια και ακόμα και σήμερα, 21 χρόνια μετά, μνημονεύεται από μουσικούς όλων των ρευμάτων, ως ένα από τα απόλυτα μουσικά σχολεία τους. Όλο αυτό δεν έγινε άδικα καθότι ο δίσκος κολύμπησε σε σχετικά ανεξερεύνητα νερά, και όχι μόνο επέπλευσε αλλά έφερε στην επιφάνεια τη στεριά πάνω στην οποία χτίστηκαν νέα μουσικά ρεύματα.
Η κολεκτίβα των Godspeed, ξεκίνησε με τρία μέλη (Efrim Menuck, Mike Moya και Mauro Pezzente). Σύντομα οι τρεις έγιναν δεκαέξι(!!), ώσπου -λίγο πριν κυκλοφορήσει ο εν λόγω δίσκος- να περιοριστούν σε δέκα. Σε αυτή την περίοδο, όπου κόσμος πήγαινε και ερχόταν κατά τη διάρκεια των μουσικών τελετουργιών τους στο Hotel2Tango (στούντιο, χώρος διαμονής, χώρος εκθέσεων διαφόρων μορφών τέχνης και ανεξάρτητου “προβληματισμού” που δημιουργήθηκε από τους Pezzente και Menuck), διαμόρφωσαν το δικό τους μουσικό ύφος βασισμένο σε ενορχηστρωμένους "τοίχους θόρυβου" και μακρά, αργά αναπτυσσόμενα μουσικά θέματα. Μουσικές που χτίζονταν, νότα-νότα και εξελίσσονταν υπό την επίδραση των βιωμάτων των μουσικών. Αν κρίνουμε από τη ζωή του Menuck για παράδειγμα, αυτή ήταν γεμάτη κακουχίες, εγκατάλειψη σχολείου, ναρκωτικά, επαναστατικότητα και όλα αυτά προκαλούσαν και κατέληγαν -ΚΑΙ- σε μια αντίδραση και απέχθεια απέναντι στη μουσική βιομηχανία. Υπό αυτό το πρίσμα φτιάχτηκε το F♯ A♯ ∞. Ο πρώτος δίσκος της μπάντας που θα άλλαζε την ιστορία της μουσικής (αυτήν κρατήστε τη σαν προσωπική άποψη του γράφοντος), βασίστηκε στο αναρχικό και punk υπόβαθρο της παρέας από το Montreal και της απόφασης των μελών της, να προσπαθήσουν να αλλάξουν τον κόσμο γύρω τους. Ή, πιο σωστά, να μην τον βλέπουν καν.
Ο δίσκος στην πρώτη έκδοσή του αποτελείται από δυο μεγάλης διάρκειας συνθέσεις. Στη δεύτερη έκδοση (ένα χρόνο μετά και μόνο σε CD), από την εταιρεία Kranky, προστέθηκε το Providence ενώ επήλθαν διάφορες αλλαγές (προσθαφαιρέσεις) τόσο στο μουσικό κομμάτι όσο και στο artwork και τα συνοδευτικά εντός του πακέτου.
Το πρώτο κομμάτι του βινυλίου, The Dead Flag Blues, σε στέλνει με τα εκθαμβωτικά ηχητικά του τοπία κατευθείαν σε ένα σκουριασμένο, διαλυμένο κόσμο. Η μαινόμενη, τρελή και ανεξέλεγκτη αίσθηση του East Hastings ολοκληρώνει το soundtrack της αποκάλυψης. Γιατί πράγματι, αυτή είναι η αίσθηση που σου μένει από το βινύλιο. Το τρίτο κομμάτι, Providence, που προστέθηκε αργότερα, είναι αλήθεια πως αναδεικνύει κάποιες πτυχές που είχε έτσι κι αλλιώς το άλμπουμ αλλά δεν ήταν τόσο ευδιάκριτες. Αφήνει ίχνη ελπίδας στον ακροατή. Παρά τη ζοφερή πραγματικότητα που σου παρουσιάζουν, δε σε καταδικάζουν στη μαυρίλα και το σκότος.
Είναι δύσκολο να βάλεις σε λέξεις τα συναισθήματα που δημιουργεί αυτό το μουσικό έπος (αλλά και όλα όσα στην πορεία συνέθεσαν) και το παράδοξο είναι ότι περνώντας τα χρόνια, το ακούς και σε οδηγεί σε νέες, πρωτόγνωρες σκέψεις. Σαν η μουσική τους κάθε φορά να προσαρμόζεται, να μεταλλάσσεται σύμφωνα με τις ανάγκες και τα βιώματα σου, την ηλικία και τους μόχθους της κάθε φάσης σου. Το βέβαιο είναι ότι η τρίχα κάθε φορά είναι “κάγκελο”, και οι θολές εικόνες που κάθε νότα δημιουργεί, φτιάχνουν ένα κόσμο που λαχταράς να κλειστείς. Όλο το άλμπουμ, οι indie, post, πειραματισμοί του, οι αυθόρμητες εμπνεύσεις, σα μαγνήτης σε τραβούν. Σε καλούν να αφοσιωθείς πλήρως σε αυτό που ακούς. Γεννά εικόνες παράνοιας που ξαφνικά ήρθε ο μάγος Danny Boyle να τις κάνει ταινία. Τις ζοφερές, απροσδιόριστες δικές σου εικόνες o τεράστιος σκηνοθέτης /παραγωγός, τις οπτικοποίησε στο 24 Days Later και ο ίδιος παραδέχθηκε πως: “Πάντα προσπαθώ να έχω ένα soundtrack στο μυαλό μου (όσο δημιουργώ μια ταινία). Όπως όταν έκανα το Trainspotting, είχα στο μυαλό μου τους Underworld. Για εμένα το soundtrack του 28 Days Later (ταινία-σταθμός του 2002, στην οποία ακούγεται το East Hastings) ήταν οι Godspeed. Όλη ή ταινία είναι φτιαγμένη με τους Godspeed στο μυαλό μου”. Εμείς δε, οι πιστοί οπαδοί και φίλοι τους, πολλά από τα κομμάτια της ζωής μας τα βιώνουμε με τους Godspeed στο μυαλό μας…
Y.Γ: Ο δίσκος (τουλάχιστον στην αρχική έκδοση του βινυλίου από την Constellation Records) δεν τελειώνει ποτέ! Κυριολεκτικά! Η τελευταία στροφή του δίσκου επαναλαμβάνεται για πάντα! Εξ’ ου και το infinity sign του τίτλου. Πολλές φορές τον ξεχνάω πάνω στο πικ-απ και έχουμε ένα μόνιμο βόμβο ως soundtrack στο σπίτι.
Y.Γ2: Στην αρχική, χειροποίητη, έκδοση υπήρχε, μεταξύ άλλων, και ένα Καναδέζικο κέρμα το οποίο είχαν τοποθετήσει στις γραμμές του τραίνου, κοντά στο HOTEL2Tango, ώστε να πατηθεί και να…λειανθεί από το τραίνο που θα πέρναγε από πάνω του. Ακόμα και σήμερα, οι νεότερες εκδόσεις δίνονται με τέτοια κέρματα.
Φωτογραφίες: v_era
